Με αφορμή τις δύο βραδιές στο Ηρώδειο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με συνοδοιπόρους τρομερούς.
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε μια πόλη που την έλεγαν “Λιλιπούπολη”. Σ’ αυτή την πόλη καλούσε κάθε πρωί μικρούς και μεγάλους ο δημοσιογράφος Μπρίνης με το προσκλητήριο “Εδώ Λιλιπούπολη!”, κι άρχιζε μια περιπέτεια φανταστική, περίπου αν όχι σίγουρα, θρυλική.
Η ραδιοφωνική σειρά “Εδώ Λιλιπούπολη” συνδέθηκε με τη θητεία του σπουδαίου Μάνου Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ (1976-1980) και μεγάλωσε γενιές παρασύροντας μας όλους με τις μελωδίες και τους στίχους σε ένα κόσμο φανταστικό.
Οι πολυποίκιλες μουσικές από τους Λένα Πλάτωνος, Νίκο Κυπουργό, Δημήτρη Μαραγκόπουλο και Νίκο Χριστοδούλο έντυναν ιδανικά τους πολύχρωμους στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και τα κείμενα της Άννας Παναγιωτοπούλου, της Ρεγγίνας Καπετανάκη και της Ελένης Βλάχου και κάπως έτσι δημιουργήθηκε ένα σπάνιο ραδιοφωνικό προϊόν που ανήκει στη σφαίρα πλέον του μύθου.
“H Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο” έχει πει η Μαριανίνα Κριεζή για τη ραδιοφωνική παιδική σειρά που “έτρεξε” στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, ένας δημιουργός που εκτίμησε και έδωσε πεδίο δράσης σε μια παρέα δημιουργών που είχαν τόσο ποιότητα, όσο και πρωτοτυπία, φαντασία, ταλέντο.
Οι ήρωες σχεδόν εμβληματικοί (ο δήμαρχος Χαρχούδας, ο δόκτωρ Δρακατόρ, ο Μπιξ Μπιξ, η Μπομπίλα, η Όφη Σόφη κα) ξεδίπλωσαν τις ιστορίες τους στα ερτζιανά από το 1976 έως το 1980, κάτι που κατέκτησαν με το χρόνο.
Αν και αρχικά η σειρά μπορούσε να χαρακτηριστεί αποτυχία, καθώς το σοβαρό κοινό του Τρίτου Προγράμματος έκρινε αυστηρά την προσπάθεια αυτή και η ακροαματικότητα ήταν χαμηλή με την ίδια τη δημιουργό της να θεωρεί πως έπρεπε να σταματήσει ο Χατζιδάκις επέμεινε να συνεχιστεί αυτή η περιπέτεια καθώς έκρινε το προϊόν τουλάχιστον αξιόλογο αν όχι ουσιαστικά εκπαιδευτικό.
Μερίδα του Τύπου αλλά και πολιτικοί με γερασμένα μυαλά -από αυτά που καλλιεργούνται διαχρονικά στο φυτώριο των επαγγελματίων των εδράνων- κατηγόρησαν την εκπομπή ως κομμουνιστική προπαγάνδα -“Ακούμε τη Λιλιπούπολη και νομίζουμε ότι ακούμε Ράδιο Μόσχα!” είχε πει ο Αβέρωφ- ενώ η επερώτηση στη βουλή του Τσαλδάρη οδήγησε τον Κυρ στη δημιουργία της δικής του “Τσαλδαρούπολης”.
“Αυτό που κυρίως ενόχλησε ήταν οι συχνές αναφορές στην επικαιρότητα. Μπορεί να μην κάναμε επιθεωρησιακή εκπομπή, ωστόσο οι διάλογοι που έθιγαν τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ή με την κοινωνία θεωρήθηκαν ιδιαιτέρως τολμηροί” είχε πει ο Μαραγκόπουλος για την κοστοβόρα ραδιοφωνική παραγωγή που υπερασπίστηκε ο Χατζιδάκις αναχαιτίζοντας το κύμα αντιδράσεων.
Έχοντας ως προνόμιο εκλεκτούς ηθοποιούς στις συμμετοχές (Ράνια Οικονομίδου, Πέπη Οικονομοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίνα Αδαμάκη, Λυδία Κονιόρδου, Θόδωρος Μπογιατζής, Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Σταμάτης Φασουλής, Νίκος Τσιλούνης, Σταύρος Μερμήγκης, Λάμπρος Τσάγκας, Μίμης Χρυσομάλλης και Λεύτερης Βογιατζής) και τραγουδιστές με ενσυναίσθηση και ερμηνευτική δεινότητα σπάνια για πάντα (Σαβίνα Γιανάτου, Νένα Βενετσάνου, Σπύρος Σακκάς & Αντώνης Κοντογεωργίου) η “Λιλιπούπολη” ήταν “ένα είδος επιθεώρησης” -όχι το κακοφορμισμένο είδος που υπογράφουν σύγχρονοι θεατρίνοι ανάξιοι αναφοράς.
Είχε “διάθεση αναρχική ενάντια σε κάθε εξουσία, όπως οφείλει να έχει κάθε παιδί” έχει πει η συνδημιουργός Άννα Παναγιωτοπούλου και τα πρόσωπα των ηρώων με τους εµφανείς συµβολισµούς είναι αρκετά για να καταλάβει κανείς την τόλμη αυτού του προϊόντος που απευθυνόταν σε μυαλά γεμάτα χρώμα και ζωή.
Ο δήµαρχος Χαρχούδας είναι ο αναγνωρίσιµος πονηρός πολιτικάντης που εξαπατά τους πολίτες έχοντας πάντα στο πλευρό του την κολληµένη στην εξουσία, µικροαστή, Πιπινέζα. Ο µάγκας ∆υστροπόπιγκας διεκδικεί την εξουσία της Λιλιπούπολης από τον Χαρχούδα έχοντας συµπαραστάτη τον καταπιεσµένο παπαγάλο της Πιπινέζας, που αντιδρά στη χαρχουδική αφεντικίνα του. Ο πολυτάλαντος διανοούµενος και αρχαιολάτρης, ∆όκτωρ ∆ρακατώρ, το καταπιεσµένο από τους γονείς του παιδί, ΜπιξΜπιξ, ο χαµογελαστός και εφευρετικός ζαχαροπλάστης, Γλυκόσαυρος, ο φαντασµένος αλλά απαιτητικός εθνικός ποιητής της Λιλιπούπολης, Κουκουτούζ, όλοι αυτοί και περισσότεροι συνθέτουν ένα κόσμο µαγικό που παραμένει ουσιαστικά αναρχικός και υπέροχος μέσα στο χρόνο.
Ακούστε τα τραγούδια της Λιλιπούπολης και καλό ταξίδι στη χώρα ενός ευφυούς ονείρου.
Πάτα play!