Από την Πέμπτη, 1η Ιουλίου, το νέο ντοκιμαντέρ για τη Χρυσή Αυγή είναι διαθέσιμο online από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Ξεκινούν από την Πέμπτη 1η Ιουλίου, έναντι του ελάχιστου αντιτίμου των 3€, οι διαδικτυακές προβολές του φιλμ “Χρυσή Αυγή – Υπόθεση όλων μας” που εστιάζει στη δίκη και την καταδίκη της εγκληματικής οργάνωσης της Angélique Kourounis, δημιουργού της “Χρυσής Αυγής – Προσωπική υπόθεση.”
Το ντοκιμαντέρ που συμμετέχει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και διεκδικεί το Βραβείο Κοινού Fischer δημιουργήθηκε ως συνέχεια της προηγούμενης βραβευμένης ταινίας της δημιουργού, η οποία χρησιμοποιήθηκε ως τεκμήριο στη δίκη από την πολιτική αγωγή και εντάχθηκε ως βοήθημα στα λύκεια της Γαλλίας.
Η ταινία έχει επιλεγεί μέχρι στιγμής σε 11 φεστιβάλ κινηματογράφου και έχει ήδη λάβει το βραβείο Best Feature Documentary στο Independent Women Film Festival στο Λος Αντζελες και μια τιμητική διάκριση στο Cine Pobre στη Λα Παζ της Βολιβίας.
Μιλώντας στην Ηλέκτρα Ζαργάνη η Ελληνογαλλίδα δημοσιογράφος και σκηνοθέτρια Ανζελίκ Κουρούνη είπε για τη δημιουργία της:
Η τελευταία σκηνή της ταινίας μπορεί να σου μαυρίσει την ψυχή, καθώς φαινόταν ότι οι χρυσαυγίτες ήταν έτοιμοι να αναλάβουν την εξουσία. Εκείνη την περίοδο η Χρυσή Αυγή είχε εκλεγεί με μεγάλη δύναμη στη Βουλή λίγο καιρό μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Ένας φίλος σκηνοθέτης με έπεισε ότι έπρεπε να συνεχίσουμε, όποια και αν ήταν αυτή η συνέχεια, καθώς η δουλειά μας δεν είχε τελειώσει. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι πολλοί κινηματογραφιστές θα προσπαθούσαν να καλύψουν τη δίκη, διαπίστωσα όμως ότι δεν υπήρξε κανένα ενδιαφέρον. Με απασχόλησε ποια θα έπρεπε να είναι η αντίσταση σε όλο αυτό.
Θα ήταν πολιτική, νομική, εκπαιδευτική ή καλλιτεχνική; Καταγράψαμε κάθε συνεδρίαση και συνέντευξη Τύπου των δικηγόρων της πολιτικής αγωγής οι οποίοι έκαναν διπλή δουλειά μέσα και έξω από το δικαστήριο για να αναδείξουν το θέμα και το υλικό που είχαν στα χέρια τους.
Η γραμμή της πλειονότητας των ΜΜΕ έως τον Οκτώβριο του 2020 ήταν “κάντε την πάπια”. Εξάλλου κάποιοι μπορούσαν να συνυπάρξουν με μια σοβαρή Χρυσή Αυγή· το είχαμε ακούσει αυτό δημόσια από τον Μπάμπη Παπαδημητρίου. Ο Νίκος Δένδιας μιλάει στο ντοκιμαντέρ και αποκαλύπτει τη μάχη μες στη Νέα Δημοκρατία για να μην τα κάνουν πλακάκια με τη “σοβαρή” Χρυσή Αυγή.
Η ταινία έχει ένα συγκλονιστικό assett, την ίδια τη Μάγδα Φύσσα, ένα πρόσωπο που συμβολίζει πολλά.
Ο πόνος της απέτρεψε κάποιους να δώσουν ξανά ψήφο διαμαρτυρίας στη Χρυσή Αυγή. Είναι η μάνα. Βγαλμένη από τον “Επιτάφιο” του Θεοδωράκη. Δεν τους έφερε όλους με το μέρος της, αλλά αν η Χρυσή Αυγή έμεινε έξω από τη Βουλή, αυτό το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν τη γυναίκα.
Στη συνέντευξη η Κουρούνη μιλάει για μια αφύπνιση.
Το ντοκιμαντέρ αφήνει μια παρακαταθήκη. Αναδεικνύεται η μεγάλη μάχη που έδωσε η πολιτική αγωγή για την ενημέρωση, όπως και το Golden Dawn Watch και το omnia tv. Στην τελευταία σκηνή βλέπουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους μπροστά στο εφετείο. Η στιγμή αυτή ανήκει στον κόσμο του αντιφασισμού. Η απόφαση μάλλον ήταν πολύ βαριά για κάποιους που δεν θέλησαν να αφήσουν τον κόσμο να γιορτάσει. Η εντολή για να σπάσει η πορεία δόθηκε και ο Χρυσοχοΐδης δεν έδωσε ποτέ εξηγήσεις γι’ αυτό.
Η ταινία που συνοψίζει πεντέμισι χρόνια δύσκολης “άνισης και αμφισβητούμενης από την εξουσία πολιτικής και αντιφασιστικής πάλης” είναι και ο τρόπος της να καταλάβει καλύτερα την Ελλάδα του σήμερα:
Ήθελα να καταλάβω πώς γίνεται σε μια χώρα με 150.000 νεκρούς από τον λιμό στην Αθήνα και άλλους τόσους στην επαρχία, σε μια χώρα όπου ο ναζισμός έχει ισοπεδώσει 40 χωριά να υπάρχουν υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής. Τελικά κατάλαβα περισσότερα όταν ήρθα σε επαφή με το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο παρουσιάζει μια ενιαία εθνική αφήγηση. Δεν μιλάει για τον δωσιλογισμό ούτε καν για το Ολοκαύτωμα. Η Θεσσαλονίκη γνώρισε τη φρίκη του Ολοκαυτώματος. Η εκκλησία δεν έχει δώσει ποτέ εξηγήσεις για το γεγονός ότι το προαύλιο του Αγίου Δημητρίου είναι στρωμένο με εβραϊκές ταφόπλακες από τις οποίες έχουν ξύσει τις επιγραφές. Το πρώτο ντοκιμαντέρ που κάναμε για την ελβετική τηλεόραση είχε θέμα τη Χρυσή Αυγή και την εκκλησία. Μια εποχή που κάποιοι παπάδες υποστήριζαν ότι οι χρυσαυγίτες είναι καλά παιδιά με μαύρα πουκάμισα”.
Η δίκη που μπορεί να συγκριθεί σε σημασία και ίσως να ξεπερνά τη δίκη της Νυρεμβέργης αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του νέου ντοκιμαντέρ που πρέπει να δούμε όλοι μας.
tweet
Στη σύνοψη του ντοκιμαντέρ η δημιουργός παραθέτει ερωτήματα που ζητούν προσωπικές απαντήσεις από όλους μας.
Ποια μπορεί να είναι η πλέον αποτελεσματική αντίσταση στην άκρα δεξιά, τον φασισμό και τον ναζισμό; Μπορεί η Δημοκρατία να απαλλαγεί οριστικά από αυτές τις λαίλαπες, χωρίς να ποδοπατήσει τις αρχές της; Μπορεί η δικαιοσύνη να είναι η απάντηση απέναντι σε νεοναζιστικά μορφώματα και αντιλήψεις; Χρειάζεται ένα δημοσιογραφικό μποϊκοτάζ; Κοινωνική επαγρύπνηση; Σωστή παιδεία; Ή η αντίσταση πρέπει να είναι πιο δυναμική και μαχητική από τα παραπάνω; Η δίκη που μπορεί να συγκριθεί σε σημασία και ίσως να ξεπερνά τη δίκη της Νυρεμβέργης αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του νέου ντοκιμαντέρ που πρέπει να δούμε όλοι μας.
Είναι άλλωστε μια καταφανώς προσωπική υπόθεση όλων.
