Η σειρά των podcast του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας “Ιστορίες ανθρώπων πίσω από τις κουίντες” σε επιμέλεια της δημοσιογράφου Σοφία Γκαγκούση μας αποκαλύπτει ιστορίες πάνω και πέρα από τη θεατρική σκηνή.
Μια ουσιαστική πρόταση αλληλεπίδρασης -“κάτι σαν εμβόλιο για τον πολιτισμό μέχρι να ξανανάψουν τα φώτα της σκηνής”- η σειρά των podcast που ολοκληρώθηκε έφερε στο μικρόφωνο τους ανθρώπους που δίνουν στο θέατρο ζωή. Τους δημιουργούς εργάτες της βιομηχανίας.
“Τεχνικοί, φροντιστές, ηλεκτρολόγοι, σκηνογράφοι, μιλούν για τη δουλειά τους και θυμούνται… Μάρτιος 2021, δεύτερη χρονιά της πανδημίας της covid- 19 που έπληξε όλο τον πλανήτη… Εμφανίστηκε το 2020 στη ζωή μας και συνεχίζει ακάθεκτη να πλήττει και τον χώρο του Θεάτρου. Όμως στην τέχνη δεν υπάρχει αδιέξοδο. Τέχνη είναι η ίδια η ζωή και δεν σταματάει να γεννάει και να δημιουργεί” γράφει το Facebook του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας.
Σερφάροντας το κύμα της ψηφιακής διακυβέρνησης και της τεχνολογίας, το θέατρο βρήκε ένα αναγκαίο υποκατάστατο επικοινωνίας, ένα σημείο έκφρασης αλλά και επαφής με το κοινό, μέσα από το διαδίκτυο, από τα live streaming ή από τις πλατφόρμες επικοινωνίας, με συζητήσεις και παρουσιάσεις πολιτιστικών δράσεων, μουσικών και θεατρικών σχημάτων αλλά και συνεντεύξεων με τη μορφή podcast.
Η Γκαγκούση επιχειρεί και το καταφέρνει να συνδυάσει την ιστορία του θεάτρου με τις ιστορίες των ανθρώπων που του δίνουν πνοή. Ανθρώπων πίσω από τις κουίντες, αυτοί που βρίσκονται επί σκηνής, όταν δεν υπάρχει κοινό.
“Οι σκηνογράφοι, οι τεχνικοί, οι φροντιστές, οι ηλεκτρολόγοι, οι τεχνίτες, οι κατασκευαστές των σκηνικών και των ρούχων και όσοι φροντίζουν για μία παράσταση, από τις πρόβες μέχρι το τελικό χειροκρότημα και την υπόκλιση των ηθοποιών. Γιατί το θέατρο είναι συλλογική δουλειά και κάθε συντελεστής είναι ισχυρός κρίκος στην αλυσίδα της παραγωγής ενός πολιτιστικού προϊόντος. Είναι αυτοί που δίνουν ‘εικόνα και ήχο’, με τις οδηγίες και την εποπτεία του σκηνοθέτη….”
Από το 1983 στο ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας έχουν δουλέψει ατελείωτες ώρες, χωρίς να κοιτούν το ρολόι τους, κάποιοι άνθρωποι που η ζωή τους υπήρξε άρρηκτα δεμένη με τις παραγωγές του τοπικού θεάτρου. Οι Γιώργος Βέγκος (ηλεκτρολόγος, φωτιστής και όχι μόνο), Σάκης Αβραμίδης (ηχολήπτης και όχι μόνο), Διονύσης Λυκοστράτης (μηχανικός σκηνής, κατασκευαστής σκηνικών και όχι μόνο), Κώστας Κωστόπουλος (τεχνικός σκηνής, οδηγός και όχι μόνο) και Αντώνης Στεφανόπουλος (σκηνογράφος, ηλεκτρολόγος, φωτιστής και όχι μόνο) θυμούνται και μιλούν για τη δουλειά τους και την πορεία του ΔΗΠΕΘΕ, μέσα από τις εμπειρίες τους.
Άρθουρ Μίλερ κάτω από τον ήλιο
Στα podcasts οι άνθρωποι που βρίσκονται στη θεατρική σκηνή, όταν δεν υπάρχει κοινό -σκηνογράφοι, τεχνικοί, φροντιστές, ηλεκτρολόγοι, τεχνίτες, κατασκευαστές σκηνικών και ρούχων- οι άνθρωποι που φροντίζουν για μία παράσταση, από τις πρόβες μέχρι το τελικό χειροκρότημα και την υπόκλιση των ηθοποιών, θυμούνται καλές και κακές στιγμές του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας από τη λειτουργία του, το 1983, μέχρι σήμερα.
Τα podcasts, τα οποία “ξετυλίγουν” την ιστορία ενός από τα πρώτα ΔΗΠΕΘΕ που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα.
“Το χειρότερο είναι να βλέπεις να φεύγει κόσμος στη μέση μιας παράστασης γιατί δεν τού άρεσε”, αναφέρει στο podcast ο ηχολήπτης Ισαάκ Αβραμίδης.
Οι καλύτερες στιγμές τους ήταν με σκηνοθέτες που “δεν μας ξεχώριζαν”, τονίζει ο κ. Αβραμίδης και ανατρέχει στο 1988, όταν η παράσταση του ΔΗΠΕΘΕ “Ο θάνατος του εμποράκου” σε σκηνοθεσία Βασίλη Βαφέα παίχτηκε στην Αθήνα. Μετά την παράσταση, ο σκηνοθέτης κάλεσε σ’ ένα μαγαζί στο Κολωνάκι, μαζί με όλους τους συντελεστές και τους τεχνικούς.
“Πήγαμε. Σαν φτωχοί συγγενείς. Ούτε κοστούμια είχαμε, ούτε τίποτε. Μας περίμεναν όμως. Όταν σε υπολογίζει ο άλλος και εκτιμάει τη δουλειά σου, αλλιώς αισθάνεσαι”, αναφέρει με συγκίνηση ο Αβραμίδης.
“Όταν ξεκίνησα το 1987 ήμασταν πέντε άτομα και στην πορεία μειωνόταν το προσωπικό. Τα τελευταία δέκα χρόνια ήμασταν δυο και τελικά έμεινα μόνος κι έπρεπε να καλύψω όλες τις θέσεις που έλειπαν από τον τεχνικό τομέα”, εξηγεί σε άλλο podcast ο ηλεκτρολόγος-φωτιστής, Γιώργος Βέγκος.
Το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας προχώρησε μέσα στην περίοδο της πανδημίας στην παραγωγή αρχικά πέντε podcasts, με τίτλο “Οι άνθρωποι του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας πίσω από τις κουίντες”, σε μια προσπάθεια, όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καλλιτεχνικός του διευθυντής Γιάννης Παρασκευόπουλος, “να κρατήσουμε μέσα στην καραντίνα ζωντανή τη σχέση μας με τον κόσμο”.
“Είναι οι αφανείς ήρωες και έπρεπε να βγουν μπροστά”, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η υπεύθυνη επικοινωνίας του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας Κατερίνα Γρηγοριάδου, η οποία προσθέτει ότι τα podcasts αυτά έχουν κυρίως απήχηση σε ανθρώπους του θεάτρου.
“Δεν γνωρίζει ο κόσμος τον ηλεκτρολόγο σκηνής, ούτε σαν πρόσωπο, ούτε σαν ιδιότητα. Ωστόσο, άνθρωποι που έχουμε συνεργαστεί και άνθρωποι του χώρου έχουν επικοινωνήσει μαζί μας με ενθουσιασμό γι’ αυτήν την πρωτοβουλία. Μας κάλεσε -για παράδειγμα- η ηθοποιός Γιώτα Φέστα για να μας πει πόσο ήθελε να ακούσει κάτι τέτοιο και ότι έπρεπε να βγουν προς τα έξω και αυτοί οι άνθρωποι”.
Ύστερα απ’ αυτόν τον πρώτο κύκλο των podcasts με τους τεχνικούς του θεάτρου, υπάρχουν σκέψεις να ακολουθήσουν δύο ακόμη κύκλοι, ένας με ηθοποιούς που έχουν συνεργαστεί ή ξεκίνησαν την καριέρα τους από το ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και ένας με διοικητικούς.
Τη δημοσιογραφική επιμέλεια των podcasts ανέλαβε η δημοσιογράφος Σοφία Γκαγκούση και τη φωτογράφιση έκανε ο Τάσος Θώμογλου. Τη μουσική υπογράφει ο Μάνος Μυλωνάκης, την ηχοληψία και το μοντάζ ο Αλέξανδρος Καροτσέρης, την οργάνωση παραγωγής η Κατερίνα Γρηγοριάδου και την καλλιτεχνική επιμέλεια ο Γιάννης Παρασκευόπουλος.