To πιο δημοφιλές podcast από γυναίκες για γυναίκες στον Αραβικό κόσμο είναι ριζοσπαστικά ξεδιάντροπο γράφει η Guardian.
Λάθος ή ατέλεια, ελάττωμα, ή ντροπή. Η λέξη Eib έχει πολλές αποδόσεις αλλά σχεδόν για όλες τις γυναίκες που ζουν στο πατριαρχικό καθεστώς της αραβικής κοινωνίας η λέξη αυτή κουβαλάει συναισθηματικό βάρος.
“Οτιδήποτε σχετίζεται με τις γυναίκες είναι eib” είπε η Tala El-Issa που έχει αναλάβει τα χρέη της οικοδέσποινας στο podcast που υπερασπίζεται τα γυναικεία δικαιώματα εκεί όπου ακόμη παλεύουν από την έδρα της, το σπίτι της στο Κάιρο της Αιγύπτου. Γράφει ο Michael Safi:
Όταν η ομάδα του Sowt, ένα αραβικό δίκτυο podcasting που εδρεύει στη Μέση Ανατολή, ήθελε να δημιουργήσει μια εκπομπή που να εκφράζει άφοβα τα taboo της αραβικής κοινότητας σχετικά με το σεξ και το φύλο, ο τίτλος ήταν μια προφανής επιλογή. Το “Eib”, πλέον στην έβδομη σεζόν του, είναι το πιο μακρόχρονο podcast της εταιρείας και το πιο δημοφιλές.
Ηχογραφώντας αληθινές μαρτυρίες -πώς ξεπερνάς ένα χωρισμό, πώς είναι να ζεις ως drag queen στη Βηρυτό, πώς να αποκαλύψεις ότι είσαι gay ή τρανσέξουαλ ή τι σημαίνει να είσαι χήρα στην Ιορδανία και να παλεύεις να πάρεις την επιμέλεια των παιδικών σου από τους γονείς του νεκρού συζύγου σου- το podcast καλύπτει μια μεγάλη θεματολογία και πάντα θίγει προβληματισμούς. Είτε αφορούν τις διατροφικές διαταραχές, είτε την στρατιωτική κατοχή της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ στο Eib μιλάνε για όλα όσα δεν τολμάει να μιλήσει καμία στη Μέση Ανατολή -τουλάχιστον όχι επώνυμα.
Η El-Issa έχει αναλάβει το πρόγραμμα από τη δεύτερη σεζόν του και έκτοτε άρπαξε την ευκαιρία να σπάσει τις σιωπές. Γύρω από τη σεξουαλικότητα, την ταυτότητα και τις γυναίκες στον αραβικό κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο αυτά τα απαρχαιωμένα στερεότυπα αναπαράγονται στα ξένα μέσα ενημέρωσης.
Βαριόμουν με αυτό το υπερασπιτικό αφήγημα των γυναικών, αν και φυσικά καταλαβαίνω γιατί συμβαίνει. Αλλά υπάρχει μια παθητική στάση στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι μιλούν για αυτά τα πράγματα. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο να είμαστε πολιτικά ορθοί ή απλά να λέμε ότι οι Άραβες είναι ανόητοι και δεν σέβονται τις γυναίκες. Αισθάνομαι ότι καταφέραμε να χτίσουμε έναν νέο τρόπο να μιλάμε για αυτά τα πράγματα, πέρα από το να ορίζουμε τις γυναίκες ως θύματα ή ηρωίδες. Υπάρχει αυτή η γκρίζα αφηγηματική περιοχή στο show και είναι πολύ πιο περίπλοκη από αυτή που υιοθετούν τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το podcast είναι ιδιαίτερα δημοφιλές σε Σαουδική Αραβία και Αίγυπτο, διαμοιραζόμενο κυρίως μέσω προσωπικών μηνυμάτων, μέσω email, DMs, μηνύματα σε WhatsApp ή Telegram ή Instagram” είπε ο Tesdell.
Όταν το Eib έκανε πρεμιέρα το 2016, η ομάδα ήξερε ότι θα υπήρχαν αντιδράσεις αλλά και φανατικοί ακόλουθοι. “Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι να ακούσουν αυτές τις ιστορίες” σχολιάζει.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
LGBTQ, η κόκκινη γραμμή
Όπως εξομολογείται στη Guardian η El-Issa τα περισσότερα αρνητικά σχόλια έρχονται μετά από επεισόδια που αγγίζουν την ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. “Μας γράφουν ότι μας αγαπούσαν στο παρελθόν, αλλά δεν ξέρουν γιατί υιοθετούμε δυτικούς πειραματισμούς… Οπότε πήραμε μια συνειδητή απόφαση ότι εάν είναι να χάσουμε ακροατές εξαιτίας αυτών των θεμάτων, ας είναι, από την αρχή δεν ήταν και το σωστό κοινό μας.”
Στον Αραβικό κόσμο οι οπισθοδρομικές συμπεριφορές είναι νόρμα και τα περιστατικά είναι πολλά και ανησυχητικά.
Η σύλληψη, τα βασανιστήρια και η αυτοκτονία της Sarah Hegazi το 2017 είναι πολύ πρόσφατα για να λησμονηθούν. Το λάθος της; Η Χεγκάζι σήκωσε μια σημαία περηφάνιας στην συναυλία, στον ασφαλή χώρο του Λιβανικού συγκροτήματος “Mashrou’ Leila”, στην Αίγυπτο. Έγραψε η φεμινιστική οργάνωση Καμία Ανοχή για τη Χεγκάζι μετά το θάνατο της:
Η Sarah Hegazi ήταν λεσβία, φεμινίστρια, κομμουνίστρια στην Αίγυπτο του Σίσι. Η Sarah Hegazi φυλακίστηκε, βασανίστηκε και στιγματίστηκε διά βίου επειδή σήκωσε μια σημαία Ουράνιο Τόξο σε μια συναυλία. Η Sarah Hegazi, δεν βρήκε τη στήριξη που θα χρειαζόταν στην αποφυλάκιση της. Η Sarah έφυγε για τον Καναδά, μακριά από όλα όσα αγάπησε και πάλεψε, από τον κόσμο τον δικό της, και δεν άντεξε, αυτοκτόνησε.
…
Η σημαία που σηκώθηκε ήταν “παράτολμη” και επικίνδυνη. Η Σάρα την κρατούσε στα χέρια της τραγουδώντας και τιμωρήθηκε σκληρά για την πράξη της αυτή. Το αυταρχικό καθεστώς αποφάσισε να ασκήσει στο σώμα της βάναυσες πολιτικές πειθάρχησης. Αφού φυλακίστηκε, βασανίστηκε και βιάστηκε στα κελιά, διαπομπεύθηκε στα διεφθαρμένα ΜΜΕ που στο πρόσωπό της είδαν να κλονίζεται όλο το φονταμενταλιστικό τοξικό υπόβαθρο της κοινωνίας – έσπευσαν να τη βεβηλώσουν στις ειδήσεις και στις βραδινές φιέστες της τηλεόρασης, άλλοτε ως ανώμαλη άλλοτε ως εχθρό του έθνους και τέκνο των διαβόλων.
Αυτοκτονεί στις 14 Ιούνη του 2020, μας αποχαιρετά με ένα γράμμα συγχώρεσης.
…Το τελευταίο της μήνυμα:
“The sky is sweeter than the Earth! I want the sky not the earth.
To my siblings,
I have tried to find salvation and I failed; forgive me.
To my friends,
The journey was cruel and I am too weak to resist; forgive me.
To the world,
You were horrifically cruel; but I forgive”.
Μέχρι τότε η Ντροπή, το podcast που που εναντιώνεται σε όλα όσα οι υπόλοιποι διστάζουν να απαιτήσουν συνεχίζει την αποστολή του. Να φέρει μια άλλη αραβική άνοιξη με φωνές.