Μια απροσδόκητη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Οι Ήρα Κατσούδα και Δήμητρα Νικητέα είναι οι δημιουργοί και οικοδεσπότες του podcast MΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ, ένα ευφυές audio προϊόν που αν δεν ήταν της RADCAST.GR θα κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να γίνει.
Το ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ, μια συμπαραγωγή της RADCAST & του PROVOCATEUR, είναι ένα podcast που παλεύει ενάντια στο στίγμα. Επιπλέον είναι ένα από τα podcast που συμμετέχουν στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και κυνηγάει το τρόπαιο αν και αυτά τα πολύ αστεία κορίτσια είναι ήδη νικητές -στην καρδιά και όποιο άλλο όργανο στο σώμα μας μπορεί να είναι δυσλειτουργικό.
Γιατί οτιδήποτε και αν μας συμβεί συμφωνούμε με την Ήρα Kατσούδα και τη Δήμητρα Νικητέα. Πάντα η φωτεινή πλευρά της ζωής είναι εκείνη που αξίζει –μέχρι να μάθουμε όλοι ότι το Dark Matter είναι η μία και μόνη συμπαντική αλήθεια.
Μέχρι τότε, η συνέντευξη:
Radcast: Είσαι η και ορίζεσαι ως:
Ήρα Κατσούδα: Με λένε Ήρα Κατσούδα και είμαι Stand up Comedian.
Δήμητρα Νικητέα: Με λένε Δήμητρα Νικητέα και ασχολούμαι με την κωμωδία ( η ίδια, βέβαια, δε το ξέρει, χιχι). Συγχρόνως, σπουδάζω γραφιστική και παιδαγωγικά. Και οι δύο σχολές μου είναι σαν το ένταμ με την γαλοπούλα, σαν μια σχέση που είναι πάνω από 2 χρόνια. Δεν θα τελειώσουν ποτέ μαζί. Επίσης, καλό είναι να σημειωθεί πως είμαι άνθρωπός. Είναι συνηθισμένο το σφάλμα να με περνάνε για reptilian που ταΐζει τη μαύρη αδελφότητα με σταφύλια, κάπου με έχει κουράσει.
R: Γιατί podcast;
HK: Για vidcast πηγαίναμε αλλά δεν είχαμε λεφτά. Αλλά να σου πω καλύτερα που έγινε έτσι, γιατί αλλιώς δεν θα είχα ανακαλύψει τις χαρές του Podcast. Βλέπεις, στο ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ οι καλεσμένοι μας προτιμούν που δεν “εκτίθονται” οπτικά.
ΔΝ: Ο Mark Normand είχε πει, τα podcast είναι σαν τα μωρά: Όλοι μπορούν να κάνουν ένα, αλλά λίγοι είναι πραγματικά ικανοί για αυτό. Κάπως, έτσι και εγώ είπα πως το podcast είναι σαν το μωρό. Δεν θα μπορώ να το κάνω μετά τα 40 (am I right Συνέδριο Γονιμότητας ;). Δια του λόγου το αληθές η σύλληψη της ιδέας ήταν, είναι και θα είναι της Ήρας , ας πούμε ότι εγώ είμαι ο πατριός του μωρού αυτού. Και δια του λόγου το αληθές εις το τετράγωνο, θέλαμε vidcast, όχι PODCAST. ΓΙΑΤΙ PODCAST; Γιατί ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ. Είπαμε να το κρατήσουμε.
R: Ποια podcasts θα άκουγες τις τελευταίες μέρες των διακοπών σου;
HK: Δεν θα πω τίποτα ψαγμένο. Θα πω μόνο ότι ΕΙΔΙΚΑ τις τελευταίες ημέρες των διακοπών δεν θέλω να ακούω τίποτα άλλο πέρα από κυματάκια και τζιτζίκια.
ΔΝ: Μα φυσικά όλα όσα περιέχει η RADCAST. *φωνή τηλεμάρκετινγκ* Η RADCAST μου έχει αλλάξει τη ζωή. Με το έξυπνο podcast της RADCAST, ξεπέρασα την κατάθλιψη, τις πολυκυστικές, και τον προστάτη. Αλλά όχι την μυθομανία!!! Πέραν αυτών, ακούω φανατικά τα podcast του Θωμά Ζαμπρα, που μόλις ξεκίνησε, του Μάκη Παπασηνακόπουλου, και του One Man. Εντελώς διαφορετικό θεματικά και στην προσέγγιση του από αυτό που κάνουμε εμείς.
R: Τι είναι το ΜΠΡΑΗΝΤ ΣΑΗΝΤ;
HK: Το ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ είναι το πρώτο και το καλύτερο (σύμφωνα πάντα με εμάς) podcast που συνδυάζει αναπηρία και κωμωδία. Ο αδερφός μου είναι διαβητικός από 3 ετών και πάντα μου έκαναν εντύπωση οι αντιδράσεις των ανθρώπων απέναντι σε κάποιον με χρόνια πάθηση. Με τα χρόνια είδα μέσα σε αυτές τις αντιδράσεις να βασιλεύει ο οίκτος και η αμηχανία. Και κάπως έτσι τον Σεπτέμβριο του 2020 είπα να κάνω κάτι για αυτό. Να γίνει ένα podcast (vidcast, αλλά είπαμε δεν είχαμε λεφτά) που να συνομιλεί με καθημερινούς ανθρώπους με χρόνιες παθήσεις επι ίσοις όροις , χωρίς μοιρολατρίες και δραματισμούς. Το πρότεινα στην Δήμητρα που μοιραζόμασταν ήδη τις ίδιες τοποθετήσεις πάνω στο θέμα, ψήθηκε και το κάναμε.
ΔΝ: Είναι ένα εγχείρημα δύο κωμικών που είχαν ως πρωτόλεια σκέψη την έκθεση και την ανάδειξη ενός καθημερινού πάσχοντα. Με μηδενική δραστικότητα, μουσικά χάλια με βιολιά, ασπρόμαυρα καρέ, και slow motion eye contacts. Αντί αυτού, να το γελάσουμε, να το επικοινωνήσουμε και να μεταβολίσουμε τις επιθυμίες τους και τα αιτήματα τους τόσο εμείς σαν ομιλητές όσο και το κοινό που δεν γνωρίζει. Έμπνευση μας ήταν νομίζω το βιωματικό μας αγγούρι, το ερέθισμα μας από την οικογένεια. Έμπνευση είναι και η αμάθεια και η έλλειψη ενσυναίσθησης και, κυρίως ΕΥΘΥΝΗΣ της τάχα μου μεταμοντέρνας, μετεξελισσόμενης, προχωρημένης κοινωνίας μας. Η ελληνική κοινωνία σχοινοβατεί σε ένα λεπτό σκοινί μεταξύ Ευρώπης και Ανατολής και με άλλοθι “ντάξει…. Λογικό ρε συ δεν περάσαμε αναγέννησης, παρκάρουν με οπισθογωνία σε θέση ΑμεΑ. Η μπανανόφλουδα της Ελλάδας είναι η ανευθυνότητα.
R: Ποιο επεισόδιο από όσα είναι ήδη διαθέσιμα ήταν το πιο απροσδόκητο & γιατί;
ΗΚ: Όλα τα επεισόδια είναι απροσδόκητα με τον δικό τους τρόπο. Είμαστε και εμείς ότι να ναι, είναι και οι καλεσμένοι μας δυνατοί, οπότε καταλαβαίνεις κάθε φορά είναι και μια έκπληξη. Το επεισόδιο όμως που πήρε αναπάντεχα ευχάριστη κατάληξη είναι της Μισοφωνίας, μιας πάθησης μη αναγνωρισμένης ακόμα στην Ελλάδα. Η καλεσμένη μας, που έχει διαγνωστεί στο εξωτερικό μας είπε ότι δεν γνώριζε κανέναν με μισοφωνία και ότι έψαχνε άλλους 19 να κάνουν σύλλογο. Ε, και μέσα από το podcast βρέθηκαν αρκετοί ομοιοπαθούντες μεταξύ τους, ήρθαν σε επαφή και ελπίζουμε σαν εκπομπή να βοηθήσαμε ώστε κάποια στιγμή να αναγνωριστεί επίσημα σαν πάθηση.
ΔΝ: Νομίζω της Ανθούσας, το επεισόδιο με την Οριακή Διαταραχή. Ενώ κάποιος θα έλεγε το επεισόδιο της τύφλωσης, είναι ο ορισμός του “Δεν είδες να έρχεται” – χάχα καλό ε; όχι- το επεισόδιο της οριακής διαταραχής ήταν πραγματικά αφοπλιστικό, ώμο και ειλικρινέστατο. Θα προσπεράσω μαεστρικά το γεγονός ότι είχα ταυτόσημα περιστατικά και βιώματα και θα συνεχίσω σημειώνοντας την παρρησία που έχρηζε να έχει ο καλεσμένος, για να μιλήσει ανοιχτά για το τραύμα του, και για τη διαχείριση αυτού. Το ψυχικό τραύμα όσο γραφικό κι αν ακούγεται έχει την ιδιότητα να βρίσκεται συγκεκαλυμμένο, κρυμμένο με παραλλαγής, και φιμωμένο. Μπαίνεις σε dangerous zone όταν έρχεσαι σε επαφή με αυτό. Φαντάσου να το επικοινωνείς σε ένα podcast που το ακούν χιλιάδες ανώνυμοι, άγνωστοι, αδιάφανοι άνθρωποι. Η Ανθούσα έκανε ένα τεράστιο άλμα.
R: Πότε γνωριστήκατε; Πώς;
ΗΚ: Δεν έχει κάτι θεαματικό η γνωριμίας μας. Εννοώ δεν τσουγκρίσαμε στις σκάλες του Μετρό, έπεσαν τα χαρτιά της Δήμητρας, έσκυψα να την βοηθήσω, κοιταχτήκαμε στα μάτια και ψιθυρίσαμε ταυτόχρονα “podcast για αναπηρία.” Γνωριστήκαμε πριν 4 περίπου χρόνια σε μια παράσταση. Χρονολογία και παράσταση νομίζω θα θυμάται καλύτερα η Δήμητρα. Είναι πιο μικρή. Απορροφά πιο εύκολα data.
ΔΝ: ΜΕΣΩ ΤΙΝΤΕΡ. Γνωριστήκαμε σε παράσταση πριν 3 χρόνια αν δεν με απατά η μνήμη μου (Μνήμη: Δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι!!! Να σου εξηγήσω!!!) Η Ήρα ισχυρίζεται βέβαια, ότι με είχε δει πολύ πιο πριν, σε μια παράσταση ως viewer και δεν μιλούσα, και καθόμουν σε μια γωνιά. Ακούγεται αρκετά αληθοφανές. Γενικά πείθομαι εύκολα, όπως με την μνήμη μου, σίγουρα δεν με απατά, έτσι;
R: Ποια πιστεύετε είναι τα συστατικά ενός επιτυχημένου podcast;
HK: Νομίζω ένα. Να έχεις κάτι να πεις. Να ξέρεις τι θέλεις να πεις. Αν κάνεις podcast απλά για το podcast, εκεί το χάνεις το παιχνίδι.
ΔΝ: Ο χορηγός. Αστειεύομαι. Είναι η υπευθυνότητα, η έλλειψη αντίστασης στον κόπο, και η ανάγκη για δημιουργία. Όλα τα άλλα τα τεχνικά τα μαθαίνεις με το διάβα του χρόνου. Εγώ προσωπικά είμαι ένα μη υπεύθυνο άτομο, αλλά με το podcast προσπάθησα να το διορθώσω. Είπαμε τα podcast είναι σα τα μωρά. ΘΕΛΟΥΝ ΧΟΡΗΓO. ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΜΠΕΡΣ.
R: Το Μπράητ Σάηντ σε πέντε λέξεις ή λιγότερες:
HK: Κωμωδία, αναπηρία, μοντάζ, άπειρες ώρες, αξίζει!
ΔΝ: Ήρα, μελιτζάνα, ράντομ, αποδοχή, χρονιές παθήσεις, δυσαριθμησία.
R: Αν υποθέσουμε ότι κερδίζετε το τρόπαιο στο διαγωνιστικό τμήμα, τι θα κάνετε με το βραβείο;
HK: Η πρώτη σκέψη ήταν να επανεπενδύσουμε τα χρήματα στο Project. Η δεύτερη σκέψη ήταν να τα φάμε σε διακοπές. Και όλοι ξέρουν ότι πάντα η δεύτερη σκέψη είναι η σωστή.
ΔΝ: Ρεπό (χάχα καλό ε; όχι) Ένα ποσοστό θα πάει σε προσωπική κατανάλωση. Ένα άλλο, δώρο στον ηχολήπτη μας τον Διονύσαρο, που μας ανέχτηκε. Και τα υπόλοιπα ας πάνε προς όφελος/επένδυση του podcast.
R: Ποιο είναι το μάθημα ζωής που πήρατε από τον πρώτο κύκλο του Μπράητ Σάηντ;
ΗΚ: Είμαι ένας άνθρωπος που έχω 500 ιδέες και συνήθως οι 550 από αυτές μένουν στο συρτάρι. Είτε επειδή δεν έχω τον χρόνο είτε επειδή δεν έχω το κουράγιο να στήσω κάτι από την πολύ αρχή. Με το ΜΠΡΑΗΤ και λόγω της συνθήκης της πανδημίας δεν είναι μόνο ότι είχα τα παραπάνω αλλά πλέον δεν είχα δικαιολογία. Αρκετά πρακτικό μάθημα θα έλεγε κανείς.
Επίσης έμαθα να ακούω. Να ακούω τον καλεσμένο, να ακούω τις προθέσεις και τις ψυχολογίες πίσω από τα λεγόμενα. Κάτι που όπως συνειδητοποίησα δεν το πολύ έκανα πιο πριν. Αυτά. Και ότι η μελιτζάνα κάνει περισσότερο καλό από ότι νομίζουμε.
ΔΝ: Τεχνικά, άπειρα, πχ να μην φτύνω το ΡΑΠ ΦΙΛΤΕΡ, να μην φωνάζω και καίω τα αυτιά του Διονύση κλπ. Ωστόσο, βλέποντας το με άλλο perspective ως προσεκτικός ακροατής, των καλεσμένων, μικροσκοπικός παρατηρητής κάθε λέξεων τους, κάθε τους ανάσας (εξαιτίας του χρονοβόρου μοντάζ) αντιλήφθηκα τον ερωτικό χαρακτήρα που είχαν προς την πάθηση τους. Οι περισσότεροι ήταν ερωτευμένοι με την αναπηρία τους. Αυτό με αναστάτωσε, και με έφερε πιο κοντά στην ενηλικίωση. Ναι έχω αδερφό με αυτισμό, και το έχω αποδεχτεί, έχω και εγώ τα δικά μου τα έχω κουτσό αγκαλιάσει. Δεν τα έχω ερωτευτεί όμως. Τα προβλήματα μου είναι σαν έναν φίλο σε μια παρέα που δεν τον κάλεσε κανείς, και τον ανέχεσαι. Οι καλεσμένοι του ΜΠΡΑΗΝΤ ΣΑΗΝΤ, όχι απλά τον ανέχονται τον έκαναν κολλητάρι. Αυτό σημαίνει αγιότητα. Δεν είσαι Άγιος όταν γουστάρεις την ψυχή της παρέας. Είσαι Άγιος όταν αποδέχεσαι την σεξεργάτρια, τον λεπρό κλπ. Και όχι ανοχή για την ανοχή. Από στέρηση και ψυχαναγκασμό για να σου κρατήσει ο Αγ. Πέτρος airbnb στο παράδεισο. Από ειλικρινής αγάπη. Αυτοί οι άνθρωποι συμφιλιώθηκαν και συγκατοικούν καθημερινά με τον “δυσλειτουργικό” πορτραίτο τους. ΑΓΑΠΗ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΚΑΙ O ΠΟΤΣΕΠΗΣ.
R: Ποιο είναι το τελευταίο ταμπού που ιδανικά θα θέλατε να σπάσετε με μια εκπομπή στο μέλλον;
ΗΚ: Είναι αστείο, αλλά συνειρμικά με την ερώτηση μου ήρθε αυτό που λέγαμε με την Δήμητρα όταν στήναμε το Project και λέγαμε ότι για video intro θέλαμε να ακούγεται σπικάζ “Σπάνε τα ταμπού” και εμείς να σπάμε TABOO επιτραπέζια. Σε σοβαρή βάση, θα ήθελα μετά την αναπηρία να μπορέσουμε να μιλάμε ανοιχτά και ακομπλεξάριστα και για άλλα κοινωνικά taboo. Ρατσισμό, σεξισμό, μορφές oικογένειας κτλ.
ΔΝ: Το ταμπού “Πονάω σε δημόσιο χώρο/διάλογο.” Αυτή η εσάνς της τοξικής χαράς που έχει εμφυσήσει και περάσει ενέσιμα η λάιφ κόουτς λεγεώνα, μου προκαλεί μια αποστροφή. Και κυρίως δημιουργεί μια απώθηση από το τραύμα. Καταργεί το παρελθόν. Σβήνει το ιστορικό. “ΚΟΙΤΑ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ.” Αλλά τι να κάνουμε ρε παίδες; Είμαστε το παρελθόν. Για να αποφύγω την όποια παρερμηνεία, δεν είναι ότι επικροτώ την αυτοθυματοποίηση και το misery loves company, αλλά η επεξεργασία του τραύματος σου προϋποθέτει κόπο, και πολλές φορές πόνο.
R: Που σας βρίσκουμε offline;
ΗΚ: Τώρα ξεκινάω τις καλοκαιρινές περιοδείες. Μάλιστα θα κάνουμε κάποιες πόλεις και με την Δήμητρα μέσα στον Ιούλιο. Γενικά η φάση το καλοκαίρι είναι περιοδεία, και από Σεπτέμβρη (καλών δεδομένων συνθηκών πάντα) θα είμαι με τη σόλο παράσταση μου “Για Γυναίκα, Καλή Είναι” στο θέατρο Τζένη Καρέζη και τον Οκτώβριο θα βγει και η τηλεοπτική εκπομπή που γυρίζουμε εδώ και καιρό με άλλους συνεργάτες, αλλά δυστυχώς ακόμα δεν μπορώ να πω περισσότερα για το συγκεκριμένο.
ΔΝ: Στην σκηνή εύχομαι. Το stand up comedy επιστρέφει με πολλές αναδρομικές και χρωστούμενες παραστάσεις. Εγώ μέχρι αρχές Ιουλίου θα κάνω παραστάσεις στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ με τον πολύ φίλο και συνάδελφο Σπήλιο Φλώρο. Και κατόπιν με την Ήρα θα κάνουμε τρελά τζέρτζελα. Αναμένεται ενημέρωση. Μπορείτε να με ακούτε και σε παραφυάδες της κωμωδίας/ σε άλλα μικρό πρότζεκτ πχ στο Νetwix κάνω την λαιφ κόουτς. Που αλλού; Α ναι, και στη συνείδηση σας. Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι η φωνή, της συνείδησης σας.
R: Αν κάνατε ένα podcast από αυτά που συνδιαγωνίζονται μαζί σας στο ΦΝΘ, ποιο θα ήταν;
ΗΚ: Θα ήταν κάποιο μυθοπλασίας. Μου αρέσουν. Αλλά δεν θα πέσω άλλο στην παγίδα σας. Υποστηρίζουμε δαγκωτό ΜΠΡΑΗΤ ΣΑΗΝΤ.
ΔΝ: Το “Εναλλάξ | Enallax” είναι πολύ ενδιαφέρον.
R: Ποια τα πλάνα για τον επόμενο κύκλο εκπομπών;
ΗΚ: Σίγουρα θέλουμε να κάνουμε αυτό που δεν καταφέραμε φέτος, ένα επεισόδιο vidcast για την Κώφωση. Αλλά υπάρχουν σκέψεις να εντάξουμε πέρα από τις χρόνιες παθήσεις, και τις καταχρήσεις. Γενικά θα είναι ανανεωμένος και αναβαθμισμένος ο επόμενος κύκλος, stay tuned.
ΔΝ: Θα επιστρέψουμε δριμύτερες του χρόνου, ανοίγοντας την γκάμα, προσθέτοντας και το κεφάλαιο των εξαρτήσεων. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΘΙΣΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΝΤΚΑΣΤ.
R: Ποια λέξη χαρακτηρίζει το καλοκαίρι 2021;
HK: Covid.
ΔΝ: ΑΣΤΡΑΖΕΝΕΚΑ-ΡΑ.
R: Μπορείτε να ευχαριστήσετε μόνο έναν ή κάτι για όλα στον χαιρετισμό. Ποιον ή τι; Γιατί;
HK: Θα ξεκινήσουμε με τους ανθρώπους γιατί πάντα για εμάς είναι οι πιο σημαντικοί. Αρχικά ένα τεράστιο ευχαριστώ στους καλεσμένους μας γιατί χωρίς αυτούς κυριολεκτικά δεν θα είχαμε podcast. Και ένα ακόμα πιο μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους που μας εμπιστεύθηκαν. Επίσης μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο Πολυμενέα (Provocateur) και τον Λουκά Καρνή (Radcast) που στήριξαν το project από την αρχή του και εννοείται ευχαριστούμε και τις αντίστοιχες πλατφόρμες. Και τέλος ένα ξεχωριστό ευχαριστώ στον Διονύση Αντύπα τον ηχολήπτη μας που έδωσε τον ίδιο πόνο και νοιάξιμο και κάψιμο με εμάς για το project.
ΔΝ: Τον ηχολήπτη ΜΑΣ, τον Διονύση, την RADCAST, το Provocateur. Και προσωπικά την Ήρα. Χωρίς εκείνη δεν θα γινόταν το πρότζεκτ.
R: Ποιο είναι το ιδανικό σάουντρακ σε αυτή τη συνέντευξη;
ΗΚ: Δεν ξέρω, πάντως τώρα που έφτασα σε αυτή την ερώτηση παίζει από πίσω το “Getting Away With It” των “James”. Τυχαίο;
ΔΝ: Είμαι παθιασμένη με τα soundtrack παιδικών ταινιών και ιδίως του Michael Giacchino. Νομίζω αυτό είναι το ιδανικό. Με συγκινεί πολύ. Νιώθω πως μεγαλώνει το παιδί μας. ΜΠΡΑΗΝΤ ΣΑΗΝΤ ΝΕΒΕΡ ΝΤΑΙΣ!
