Halle Berry: Πνευματικός θεραπευτής με βοήθησε να συγχωρέσω τον αλκοολικό πατέρα μου

Newsroom Radcast

Σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση προέβη η Halle Berry, μιλώντας podcast Fresh Air του NPR. Η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στα δύσκολα παιδικά χρόνια που είχε και στον αλκοολικό κακοποιητικό πατέρα της ο οποίος πέθανε το 2003.

Με αφορμή τις κακοποιητικές σχέσεις που παρουσιάζονται στην ταινία Bruised, την οποία σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί και στο πώς αυτές σχετίζονται με τη ζωή της, είπε: “Υπάρχουν πολλά περιστατικά κακοποίησης στην παιδική μου ηλικία. Μεγάλωσα με έναν αλκοολικό πατέρα που ήταν πολύ κακοποιητικός, λεκτικά, συναισθηματικά και σωματικά”.

Η ηθοποιός έχει μιλήσει και στο παρελθόν για την κακή σχέση που είχε με τον πατέρα της, αλλά και στο ότι κατάφερε να τον συγχωρέσει. Σε μία ανάρτησή της στο Instagram, πριν από δύο χρόνια, στη γιορτή του πατέρα είχε γράψει: στο πώς ο εθισμός του στον αλκοολισμό “μάς έκλεψε τη σχέση που έπρεπε να έχουμε”, ενώ συμπλήρωνε ότι της έλειπε και ότι ήταν γεμάτη αγάπη γι’ αυτόν.

Όταν ρωτήθηκε για το πώς έφτασε στο σημείο να συγχωρέσει τον πατέρα της, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την μητέρα της όταν αυτή ήταν 3 χρόνων, η ηθοποιός είπε ότι έκανε πολλές θεραπείες. “Όταν πέθανε, μου δόθηκε το δώρο να μιλήσω σε έναν πνευματικό θεραπευτή, σε κάποιον που μου έκανε κάποιες πνευματικές ασκήσεις για να επουλώσω την πληγή μου με τον μπαμπά μου”, συνέχισε, προσθέτοντας πως η συμπεριφορά του πατέρα της ήταν αποτέλεσμα της αγάπης και της καθοδήγησης που ο ίδιος δεν έλαβε ως παιδί.

“Δεν γεννήθηκε στον κόσμο ως κακοποιητικός, αλκοολικός άνδρας που ήταν εκτός ελέγχου. Έγινε έτσι από αυτό που του έδιναν ή δεν του έδιναν”, είπε. Έτσι, όπως συμπλήρωσε, “άρχισα να τον βλέπω ως ένα αθώο αγοράκι που μεγάλωσε από έναν αλκοολικό πατέρα και μία μητέρα που ήταν τόσο συντετριμμένη η ίδια” και μετά ανακάλυψε ότι το τραύμα αυτό πήγαινε ακόμα πιο πίσω, στα χρόνια της σκλαβιάς.

“Κοιτώντας μία ακόμη γενιά πίσω, όλοι προήλθαν από οικογένειες σκλάβων, με την προγιαγιά μου να έχει την αρπαγή δύο κοριτσιών της και το τραύμα που προκάλεσε όλο αυτό”, είπε και συνέχισε: “Όσο πιο πίσω πηγαίνω, καταλαβαίνω ότι είναι απλώς γενεαλογικό τραύμα. Ότι ο πατέρας μου προσπαθούσε απλώς να επιβιώσει. Προσπαθούσε να βρει τον εαυτό του, τον ανδρισμό του. Και έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε, κι ενώ απογοήτευε εμένα και την οικογένειά μου, πάλευε με όσα είχε στα χέρια του”.

“Όταν τον είδα με αυτό τον τρόπο, ένιωσα γεμάτη αγάπη και ενσυναίσθηση γι’ αυτόν. Ένιωσα λύπη για τη ζωή που έζησε. Συνειδητοποίησα ότι κατέφευγε στο αλκοόλ ως έναν τρόπο διαφυγής από το γεγονός ότι ένιωθε αποτυχημένος. Κοιτάζοντάς τον έτσι, γέμισα αγάπη για εκείνον”, κατέληξε.